Biz bu kurt adamı yakaladık, bu bize türlü türlü şeyler söylüyor ve her konuşmasında bizi ezmeye çalışıyor. Birader, sen bizi tanımadın galiba. Biz bu mekana selam vermeye geldik sen bize racon kestin. Siz bu Konohayı gözünüzde oldukça küçültmüşsünüz yok işte böyle bulacağınızı mı sandınız falan. Bir de bizi tehdit ediyor, bak sen görürsün şimdi!
Souji dışarıyı bakıp ne gördüğünü söylediği vakit biraz ben de tırsıyordum ama hiç çaktırmıyordum. Demek bu lavuğun gözünün kontrol edebilme yeteneği ve her şeyi görebilme yeteneği var öyle mi? Bizi böyle korkutucu şekilde tehdit ederken bir anlık gaza gelme mi dersin, yoksa artık içimde tuttuğum tüm öfkenin ve sinirin dışarıya çıkması mı dersin, ansızın gölgesini kontrol ettiğim yaratık ile cama doğru yürüyordum. Yürüdükten sonra onun iyice dışarıya bakmasını sağlayıp sonrasında ise şu şekilde konuşmaya başlıyordum:
"Peki anladık sen gözünle bir çok şey yapabiliyorsun. Peki o gözlerinle kendi emrinin altındakileri katlettiğini görmeye hazır mısın?" dedikten sonra kurdun elini kontrol edip gördüğüm ilk nesne ile parlak gözüne kurdun kendisinin bir şey saplaması için harekette bulunacaktım. Daha sonrasında ise takımı arkama alıp kurdu bir kukla gibi kullanarak onları korumayı deneyecektim.
"Eğer savaşırsak, bu koca oğlanı adeta bir kılıç gibi kullanacağım ve gördüğüm her şeyi ona katlettireceğim. Yeter ki beni koruyun, APTAL KUÇU KUÇU ŞİMDİ BİTTİN SEN!" diyerek cani bir şekilde kahkaha patlatıp kapıdan dışarıyı çıkmak için gözün akıbetini bekleyecektim. Eğer gözü imha ettiğimizde karşımızdaki hayvanlar hala bize saldırmaya meyilli olurlarsa, bu kuçu kuçuyu kukla gibi kullanıp dışarıdaki tüm düşmanları onu kullanıp katledeceğim! HAHAHAHAHAHA!
Konohagakure
Joined: Thu Nov 28, 2024 6:18 pm
Rütbe:
► Show Spoiler
Game Master
Joined: Tue Nov 26, 2024 9:39 pm
Kulübenin içindeki hava, dışarıdaki kurtların parlayan gözleri kadar keskin bir tehdit oluşturuyor. Gölge jutsunun baskısını daha da artırarak kurdu bir kukla gibi yönlendirmeye başlıyorsun. Camın önüne doğru sürüklerken, kurdun vücudu istemsizce titriyor, ama direnemiyor. Gözleri dışarıdaki kurtlarla buluştuğunda, ilk defa onun da tereddüt ettiğini görüyorsun. Bu senin için bir zafer işareti.
Cümlelerini bitirir bitirmez, jutsunu sertçe sıkıyorsun ve kurdun pençesini odadaki ağır metal kazığa doğru yönlendiriyorsun. O an kurdun gözleri hafifçe büyüyor. İlk kez gerçekten paniğe kapılmış gibi duruyor. Ama o anda bir şeyler ters gidiyor. Gölge jutsunun bağlantısı bir anlığına sendeleyip yankılanıyor. Bu, seni anlık olarak dengesiz hissettiriyor. Kagemane no Jutsu, bir gölge bağını temsil eder, ama şimdi senin bağının ikiye bölündüğünü hissediyorsun. Sanki gölgen, olması gereken yerden sapmış gibi.
Sen bu garip titreşimi hissettiğin anda, Kazuyoshi gözlerini kısıp hızla odanın köşesine bakıyor. "Oikawa… dur." diyor. Ama sen daha durumu anlamadan, gölgenin ikinci bağlantı noktası, havada olmayan bir şeyin içinden geçiyormuş gibi bir titreme yapıyor. Ve ardından bir şey yere düşüyor. Bu, hiçbirinizin beklemediği bir şey.
Kayami.
Odanın köşesinde, karanlıktan yere çöken bir siluet belirmesiyle beraber, herkesin nefesi kesiliyor. Sen bile bunun nasıl olduğunu anlamıyorsun. Gölgelerin içinden çıkan figür, sendeleyerek dizlerinin üzerine düşüyor. Kayami. Ama tuhaf bir şekilde, hareketleri tamamen kendi kontrolünde değil gibi. Kurdun gözleri şok içinde büyüyor. Sensei bir an hareketsiz kalıyor, ardından hızla Kayami'ye doğru eğiliyor. "Kayami!" diyor, sesi hem sert hem de kaygılı. Ama Kayami'nin bedeni hala kontrolsüzce titriyor.
O an sen ne olduğunu anlamaya çalışıyorsun. Bu, senin jutsun değil. Sen, Kagemane’yi yalnızca tek bir hedefe uygulamıştın. Ama bu Kayami’yi nasıl düşürdü? Ve sonra fark ediyorsun. Kayami, başından beri oradaydı. Ama neden göremedin? Çünkü saklanıyordu. Kagemane’nin bağını sadece kurda odaklamıştın, ancak Kayami zaten bilinçsiz olduğu için odadaki en zayıf gölge dalgalanmasına tepki vermişti. Yani, senin jutsun Kayami’ye bağlanmadı… ama Kayami, jutsunun etkisiyle dışarı çekildi. Kayami, bilinçsizdi. Bilinçsizce orada saklanıyordu. Ve şimdi…
Kayami hafifçe başını kaldırıyor. Ama gözleri… normal değil. Simsiyah. Kurdun o anki tepkisi her şeyin cevabını veriyor. "İmkansız." diye mırıldanıyor kurt. Bu sefer tamamen korkuyla konuşuyor. Kazuyoshi hemen Kayami'yi analiz ediyor. Nabzı var. Yaşıyor. Ama bilinci dışarıdan bir şeye bağlı gibi. Tırnaklarında gri bir toz var. Cildi hafifçe solgun. Kurdun gözleri hızla Kayami'ye gidip geliyor. Şimdiye kadar sizi küçümseyerek bakan yaratık, ilk defa ne yapacağını bilemez halde duruyor.
Sen ise donup kalıyorsun. Bu sadece bir kaçırılma vakası değil. Kayami bu kurdun bile korktuğu bir şeye maruz kalmış. Ve o anda, kurt gözlerini sana çeviriyor. Bu sefer korkusunu saklamaya çalışmadan, titrek bir sesle fısıldıyor. "Onu saklamam gerekiyordu. Ama artık çok geç."
Cümlelerini bitirir bitirmez, jutsunu sertçe sıkıyorsun ve kurdun pençesini odadaki ağır metal kazığa doğru yönlendiriyorsun. O an kurdun gözleri hafifçe büyüyor. İlk kez gerçekten paniğe kapılmış gibi duruyor. Ama o anda bir şeyler ters gidiyor. Gölge jutsunun bağlantısı bir anlığına sendeleyip yankılanıyor. Bu, seni anlık olarak dengesiz hissettiriyor. Kagemane no Jutsu, bir gölge bağını temsil eder, ama şimdi senin bağının ikiye bölündüğünü hissediyorsun. Sanki gölgen, olması gereken yerden sapmış gibi.
Sen bu garip titreşimi hissettiğin anda, Kazuyoshi gözlerini kısıp hızla odanın köşesine bakıyor. "Oikawa… dur." diyor. Ama sen daha durumu anlamadan, gölgenin ikinci bağlantı noktası, havada olmayan bir şeyin içinden geçiyormuş gibi bir titreme yapıyor. Ve ardından bir şey yere düşüyor. Bu, hiçbirinizin beklemediği bir şey.
Kayami.
Odanın köşesinde, karanlıktan yere çöken bir siluet belirmesiyle beraber, herkesin nefesi kesiliyor. Sen bile bunun nasıl olduğunu anlamıyorsun. Gölgelerin içinden çıkan figür, sendeleyerek dizlerinin üzerine düşüyor. Kayami. Ama tuhaf bir şekilde, hareketleri tamamen kendi kontrolünde değil gibi. Kurdun gözleri şok içinde büyüyor. Sensei bir an hareketsiz kalıyor, ardından hızla Kayami'ye doğru eğiliyor. "Kayami!" diyor, sesi hem sert hem de kaygılı. Ama Kayami'nin bedeni hala kontrolsüzce titriyor.
O an sen ne olduğunu anlamaya çalışıyorsun. Bu, senin jutsun değil. Sen, Kagemane’yi yalnızca tek bir hedefe uygulamıştın. Ama bu Kayami’yi nasıl düşürdü? Ve sonra fark ediyorsun. Kayami, başından beri oradaydı. Ama neden göremedin? Çünkü saklanıyordu. Kagemane’nin bağını sadece kurda odaklamıştın, ancak Kayami zaten bilinçsiz olduğu için odadaki en zayıf gölge dalgalanmasına tepki vermişti. Yani, senin jutsun Kayami’ye bağlanmadı… ama Kayami, jutsunun etkisiyle dışarı çekildi. Kayami, bilinçsizdi. Bilinçsizce orada saklanıyordu. Ve şimdi…
Kayami hafifçe başını kaldırıyor. Ama gözleri… normal değil. Simsiyah. Kurdun o anki tepkisi her şeyin cevabını veriyor. "İmkansız." diye mırıldanıyor kurt. Bu sefer tamamen korkuyla konuşuyor. Kazuyoshi hemen Kayami'yi analiz ediyor. Nabzı var. Yaşıyor. Ama bilinci dışarıdan bir şeye bağlı gibi. Tırnaklarında gri bir toz var. Cildi hafifçe solgun. Kurdun gözleri hızla Kayami'ye gidip geliyor. Şimdiye kadar sizi küçümseyerek bakan yaratık, ilk defa ne yapacağını bilemez halde duruyor.
Sen ise donup kalıyorsun. Bu sadece bir kaçırılma vakası değil. Kayami bu kurdun bile korktuğu bir şeye maruz kalmış. Ve o anda, kurt gözlerini sana çeviriyor. Bu sefer korkusunu saklamaya çalışmadan, titrek bir sesle fısıldıyor. "Onu saklamam gerekiyordu. Ama artık çok geç."
Game Master
Joined: Tue Nov 26, 2024 9:39 pm
Off Topic
Nara Oikawa, ikinci habersiz pasifliğini gerçekleştirmiştir.
Üç habersiz pasiflikte ödül eksilir, dört habersiz pasiflikte oyuncu konudan atılır. Aman dikkat!
Üç habersiz pasiflikte ödül eksilir, dört habersiz pasiflikte oyuncu konudan atılır. Aman dikkat!
Konohagakure
Joined: Thu Nov 28, 2024 6:18 pm
Rütbe:
Sonunda benim oyunuma geldin işte kuçu kuçu seni! Ne oldu? Sabahtan beri atar gider bir şeyler ıvır zıvır. Adamın aklını alırız biz Konohagakure şinobileri valla. Ne oldu ne bitti demeden kıskıvrak yakalamıştım zaten şimdi de boyun eğdirmek en sevdiğim oldu. Hoş bu lavuğun yaşayacakları ve onun takipçilerinin eziyeti içime su serptirecek olsa bile hala arkadaşım kayıp ve bu benim hiç hoşuma gitmiyor he! İlk görevden başımıza böyle bir şeyin gelmesi de ne biliyim kuru yer mi bıraktık ne?!
EE kurt bey, şimdi kukla olma vaktin geldi! Gel bakalım şöyle seni bi' arkadaşlarını gebertirken hiçbir şey yapamamanın çaresizliği ile tanıştırayım. İyice kendimi odaklayıp bay kötüyü ilerletirken bir şeyler ters gidiyor. Ne oldu lan? Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken bizim deli fişek bana sesleniyor ve bir anlığına dikkatsizliğimden ötürü ne olduğunu kaçırıyorum.
Kendimi tekrar odakladığım zaman Kayami'yi karşımda görüyorum. Lan en başından beri burdaydı ve göremedik mi? Yoksa, yoksa başka bir şey mi var? Kuçu kuçu bile bazı şeyleri söylerken korkusunu hissedebiliyorum. Lan neyin içine düştük ne oluyor! Sensei hızlıca aksiyon alıp kontrol etmeye başladı ama gördüğümüz şeyler çok net değil. Lan bu kız iyi mi değil mi? Bu kurt, öyle şeyler söylüyor ki sanki felaketin içindeymişiz gibi.
Kendimi tutamadım ve bağırarak şunu söylemeye başladım:
"LAN MAL MAL GEVELEYECEĞİNE SÖYLE NOLUYO YOKSA SENİ HAYATIN BOYUNCA UNUTMAYACAĞIN, UNUTAMAYACAĞIN BİR ŞEYE SÜRÜKLERİM HE!"diyordum ama tamamen çaresizdim. Şu kurtun ve çevremizdeki durumun düzeleceğini bilsem doğrudan gidip müdahale edicem ama çok mümkün değil gibi! Kuçu kuçuyu yönünü değiştirip söylediği cümlelere göre bizim kıza doğru yaklaştırabilirim. Lan nasıl bir cendereye düştük!
"Sensei, parmaklarında bir şey var bir çeşit etki altında gibi! Belki ben yardım edebilirim ama bu kötü köpek sürüye kurtları getirdi!" diyip kötü köpeği daha da zorlayacak ve gerekirse dışarıdaki her şeyi öldürtmek için hemen saldıracaktım.
EE kurt bey, şimdi kukla olma vaktin geldi! Gel bakalım şöyle seni bi' arkadaşlarını gebertirken hiçbir şey yapamamanın çaresizliği ile tanıştırayım. İyice kendimi odaklayıp bay kötüyü ilerletirken bir şeyler ters gidiyor. Ne oldu lan? Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken bizim deli fişek bana sesleniyor ve bir anlığına dikkatsizliğimden ötürü ne olduğunu kaçırıyorum.
Kendimi tekrar odakladığım zaman Kayami'yi karşımda görüyorum. Lan en başından beri burdaydı ve göremedik mi? Yoksa, yoksa başka bir şey mi var? Kuçu kuçu bile bazı şeyleri söylerken korkusunu hissedebiliyorum. Lan neyin içine düştük ne oluyor! Sensei hızlıca aksiyon alıp kontrol etmeye başladı ama gördüğümüz şeyler çok net değil. Lan bu kız iyi mi değil mi? Bu kurt, öyle şeyler söylüyor ki sanki felaketin içindeymişiz gibi.
Kendimi tutamadım ve bağırarak şunu söylemeye başladım:
"LAN MAL MAL GEVELEYECEĞİNE SÖYLE NOLUYO YOKSA SENİ HAYATIN BOYUNCA UNUTMAYACAĞIN, UNUTAMAYACAĞIN BİR ŞEYE SÜRÜKLERİM HE!"diyordum ama tamamen çaresizdim. Şu kurtun ve çevremizdeki durumun düzeleceğini bilsem doğrudan gidip müdahale edicem ama çok mümkün değil gibi! Kuçu kuçuyu yönünü değiştirip söylediği cümlelere göre bizim kıza doğru yaklaştırabilirim. Lan nasıl bir cendereye düştük!
"Sensei, parmaklarında bir şey var bir çeşit etki altında gibi! Belki ben yardım edebilirim ama bu kötü köpek sürüye kurtları getirdi!" diyip kötü köpeği daha da zorlayacak ve gerekirse dışarıdaki her şeyi öldürtmek için hemen saldıracaktım.
► Show Spoiler
Game Master
Joined: Tue Nov 26, 2024 9:39 pm
Gölgene bağlı dev kurt, pençesini duraksızca havada tutarken tüyleri titriyor; dışarıdaki sürü hala kulübeyi kuşatıyor. Sen gölge baskını keskinleştirip kurda baskı yaptıkça başı hafifçe yana devriliyor ve çatlak bir sesle konuşmaya başlıyor, ilk kez gerçekten korku barındıran, kısık bir mırıltı.
"Kızı saklamam gerekiyordu. Böyle olmasını ben de beklemiyordum, Nara veledi. Bizim bir amacımız vardı. Ama artık çok geç."
Kurdun sözleri biter bitmez Kayami’nin gövdesi derin bir soluk alıyor, sonra ağır ağır doğruluyor. Dizlerinin üzerinde, bakışları ilk başta bomboş. Kazuyoshi hemen yanına çöküyor, nabzını yokluyor; vuruş düzensiz ama güçlü. Parmak uçlarındaki gri tozu silkeleyince koyu renk pulları andıran minik parçacıklar dökülüyor. Öğretmeninizin yüzüne kasvetli bir anlayış yerleşiyor.
"Duman mantarı sporları… Geninler zaman zaman antrenman ormanında buna rastlar. Solunduğunda sinir sinyallerini keser, vücudu uyurgezer gibi tutar. Biri Kayami’yi bilinçsizken buraya sürüklemiş." Kayami’nin gözleri yavaşça odaklanıyor, içinde tanıdık ateş beliriyor. Sesine kavuşmadan önce boğuk bir nefes çıkarıyor; sonra zorlukla fısıldıyor. "Karanlık bir mağarada uyandım. Kurtlar koruyordu. Bir kadın… maskeli… üzerimde mühür deniyordu. Beni Tek Göz’e getir dedi… Sonrasını hatırlamıyorum."
Kurdun tüyleri kabarıyor, kulakları geriye yatıyor. O an onun da parçaları yerine oturuyor sanki; gırtlaktan gelen hırıltısı daha yumuşak çıkıyor. "Köyünüzden biri bu işin içinde. Ben ve sürüm, anlaştığımız takdirde Kayami’yi serbest bırakacaktık. Fakat maskeli kadını daha önce gördüğümü hatırlıyorum. Şimdi dengeler bozuldu." Kazuyoshi ayağa kalkıyor, tek eliyle Kayami’nin omzunu dengeliyor; diğer eliyle senin gölgene bağlı kurdu gösteriyor.
"Oikawa, bağını koru ama gözünü ondan ayırma. Henüz yalan mı söylüyor, kurban mı anlayamadık." Tam o sırada dışarıdaki kurtların hırlaması senkronize biçimde yükseliyor. Souji kapı aralığında, parlayan göz sırasını katanalara benzetir gibi kısık bir sesle haber veriyor. "Çember daralıyor, öğretmenim. Geri çekilme yolu kalmazsa binayı savunmamız gerekecek."
Kazuyoshi kısa bir hesap yapıyor, sonra sana dönüyor, gölgene hala kenetlendiğini görünce bakışları ciddileşiyor. "Kayami’yi toparlayabilirsek hep birlikte kaçabiliriz. Ya da bu kurdu sürüyü direkt buradan uzağa yönlendirmeye zorlayacağız." Kayami güç bela ayağa kalkıyor, gözlerindeki buğulu perde biraz aralanmış. Elini omzuna atıp fısıldıyor.
"İyiyim… ama dışarıda liderleri varsa saldırı kesilmeyecek. Bana on saniye ver, Sharingan’ı açmayı deneyip sürünün odak noktasını bulabilirim. Tutabilirseniz…" Bir anlık sessizlikte herkes nefesini tutuyor. Tavan kirişlerinden toz dökülüyor; dışarıdaki sürü bir sonraki hamleyi bekler gibi. Kurt, senin gölgene zincirlenmiş hâlde, sol tek gözüyle biçimsiz bir korku, tekinsiz bir umut arasında gidip geliyor.
Gölgene güvenip baskıyı artırarak kurdu sürüye emretmeye zorlayabilir, dağılırlarsa Kayami’ye zaman kazandırırsın. Ama kurdun sözünü tutacağı belirsiz; dayanıklılığın sınanacak.
Kagemane’yi minimum güce düşürüp Kayami’deki sporu temizleyip çakra akışını dengelersen, o on saniyede Sharingan’la sürünün liderini gösterebilir. Ancak bu süreçte kurt serbest kalırsa içeride iki cephede dövüş başlar.
Souji’yle birlikte çabuk bir barikat kurup çatıyı savunmayı seçerseniz, Kazuyoshi dışarı çıkarak sürünün gövdesini kesebilir; fakat içeride Kayami’yi tedavi etmek için zaman kısıtlı olur, maskeli kadının planı ilerleyebilir.
Her yolun ödülü de bedeli de var; ama belki senin başka planların da vardır.
"Kızı saklamam gerekiyordu. Böyle olmasını ben de beklemiyordum, Nara veledi. Bizim bir amacımız vardı. Ama artık çok geç."
Kurdun sözleri biter bitmez Kayami’nin gövdesi derin bir soluk alıyor, sonra ağır ağır doğruluyor. Dizlerinin üzerinde, bakışları ilk başta bomboş. Kazuyoshi hemen yanına çöküyor, nabzını yokluyor; vuruş düzensiz ama güçlü. Parmak uçlarındaki gri tozu silkeleyince koyu renk pulları andıran minik parçacıklar dökülüyor. Öğretmeninizin yüzüne kasvetli bir anlayış yerleşiyor.
"Duman mantarı sporları… Geninler zaman zaman antrenman ormanında buna rastlar. Solunduğunda sinir sinyallerini keser, vücudu uyurgezer gibi tutar. Biri Kayami’yi bilinçsizken buraya sürüklemiş." Kayami’nin gözleri yavaşça odaklanıyor, içinde tanıdık ateş beliriyor. Sesine kavuşmadan önce boğuk bir nefes çıkarıyor; sonra zorlukla fısıldıyor. "Karanlık bir mağarada uyandım. Kurtlar koruyordu. Bir kadın… maskeli… üzerimde mühür deniyordu. Beni Tek Göz’e getir dedi… Sonrasını hatırlamıyorum."
Kurdun tüyleri kabarıyor, kulakları geriye yatıyor. O an onun da parçaları yerine oturuyor sanki; gırtlaktan gelen hırıltısı daha yumuşak çıkıyor. "Köyünüzden biri bu işin içinde. Ben ve sürüm, anlaştığımız takdirde Kayami’yi serbest bırakacaktık. Fakat maskeli kadını daha önce gördüğümü hatırlıyorum. Şimdi dengeler bozuldu." Kazuyoshi ayağa kalkıyor, tek eliyle Kayami’nin omzunu dengeliyor; diğer eliyle senin gölgene bağlı kurdu gösteriyor.
"Oikawa, bağını koru ama gözünü ondan ayırma. Henüz yalan mı söylüyor, kurban mı anlayamadık." Tam o sırada dışarıdaki kurtların hırlaması senkronize biçimde yükseliyor. Souji kapı aralığında, parlayan göz sırasını katanalara benzetir gibi kısık bir sesle haber veriyor. "Çember daralıyor, öğretmenim. Geri çekilme yolu kalmazsa binayı savunmamız gerekecek."
Kazuyoshi kısa bir hesap yapıyor, sonra sana dönüyor, gölgene hala kenetlendiğini görünce bakışları ciddileşiyor. "Kayami’yi toparlayabilirsek hep birlikte kaçabiliriz. Ya da bu kurdu sürüyü direkt buradan uzağa yönlendirmeye zorlayacağız." Kayami güç bela ayağa kalkıyor, gözlerindeki buğulu perde biraz aralanmış. Elini omzuna atıp fısıldıyor.
"İyiyim… ama dışarıda liderleri varsa saldırı kesilmeyecek. Bana on saniye ver, Sharingan’ı açmayı deneyip sürünün odak noktasını bulabilirim. Tutabilirseniz…" Bir anlık sessizlikte herkes nefesini tutuyor. Tavan kirişlerinden toz dökülüyor; dışarıdaki sürü bir sonraki hamleyi bekler gibi. Kurt, senin gölgene zincirlenmiş hâlde, sol tek gözüyle biçimsiz bir korku, tekinsiz bir umut arasında gidip geliyor.
Gölgene güvenip baskıyı artırarak kurdu sürüye emretmeye zorlayabilir, dağılırlarsa Kayami’ye zaman kazandırırsın. Ama kurdun sözünü tutacağı belirsiz; dayanıklılığın sınanacak.
Kagemane’yi minimum güce düşürüp Kayami’deki sporu temizleyip çakra akışını dengelersen, o on saniyede Sharingan’la sürünün liderini gösterebilir. Ancak bu süreçte kurt serbest kalırsa içeride iki cephede dövüş başlar.
Souji’yle birlikte çabuk bir barikat kurup çatıyı savunmayı seçerseniz, Kazuyoshi dışarı çıkarak sürünün gövdesini kesebilir; fakat içeride Kayami’yi tedavi etmek için zaman kısıtlı olur, maskeli kadının planı ilerleyebilir.
Her yolun ödülü de bedeli de var; ama belki senin başka planların da vardır.