Shinsei

Shiho sana bakıp hızla babanın mühürlü kunaisini çorap çizmesinin içine kaydırıyor, parmaklarıyla söz işareti yapıyor. Kazuma teklifi hiç tereddüt etmeden kabul ediyor, avuç içine bıraktığın 150 ryo’yu yarı yolda cayarsan geri vermem bakışıyla tartıyor, sonra kemerinin iç cebine kaydırıp başıyla sizi artçı bir işaretle çağırıyor. Pazarın arka tarafına, kumaş tüccarının branda örtülü arabasına yöneliyorsunuz. Adam ufak bir ıslıkla arabacıya selam verip kısaca fısıldıyor; belli ki tanıdık. Birkaç kat kalın kumaş balyasının altına iki dar boşluk hazırlanıyor.

Kazuma önce kendisi içeri süzülüyor, ardından Shiho’yu, sonra seni balyaların arasına alıyor. Koyu renk branda yeniden çekiliyor, dışarıdan bakılınca sıradan bir yük yığını. Arabacı, kapı önündeki gardiyanlara standart çıkış evrakını uzatıyor. Kazuma bir iki cümleyle "Yük denetimini ben üstlendim." uydurmasını yapıyor. Gardiyanlar kalem-mühür işine daldığında kumaş balyaları ara ara nazikçe devriliyor, içeride siz yüzünüzü kumaş tozuna gömmüş bekliyorsunuz. En sonunda tekerlekler ağır ağır kapı taşlarını aşıyor, sorunsuz biçimde Konoha surlarının dışına çıkmış oluyorsunuz.

Tekerlek gıcırtıları sabitlenince branda küçükçe aralanıyor, Kazuma kolunu dayayıp temiz hava çekiyor. Ara ara sesini alçaltıp sizinle konuşmaya başlıyor. "Köylerin bu saçma sapan belgeleri… Genç shinobinin keşif yapması gerek. Tecrübe dışarıda kazanılır, duvar dibinde değil. Hala çocuk sayılırsınız ama sürünerek yaşamak size güç kazandırmaz." Shiho, bir yandan branda aralığından yola bakarken göz ucuyla sana kısa endişe sinyalleri gönderiyor. Kazuma sanki kendi kendine felsefe yapar gibi devam ediyor. "Şu 'büyük beş' köyün devirleri geçiyor. İnsanlar sınırların ötesinde neyin peşinde biliyor musunuz? Aynı ekmeği paylaşmak. Ama köyler 'sır' diye bir şey uydurup herkesi ayırdı."

Shiho hafifçe yutkunuyor; dudaklarından çıkacak sözü erteliyor.

Bir süre sonra yol geniş orman patikasına dönüyor, ağaç gövdeleri üst üste binip gökyüzünü kalın bir dokuma gibi kapatıyor. Kazuma aralanmış brandadan tekrar uzanıp "Sahi, nereye gidecektiniz? İlkinde dinlememiş olabilirim." diyor. Shiho ise hafif çekinerek "Tanigakure… ya da en azından Nehir Ülkesi sınırına." diye cevap veriyor. Kazuma bir süre düşünüyor ve "Hmm… Sizi yakınlarına bırakırım. Oradan sonra kendi yolunuzu bulursunuz." diyor.

Ahşap tekerler, kökleri kabarmış dar bir yoldan içeri dalıyor. Yolun iki yanında yosun tutmuş kayalar, çalılara sarılmış sarmaşıklar var. Gün ışığı örgü örgü yere düşüyor, bazen tamamen kararıyor. Arabanın içi kıpır kıpır sallanıyor, kumaş balyaları arasında denge kurmanız zorlaşıyor. Shiho alçak ses ve hafif ürpertiyle "Burası tehlikeli değildir, umarım?" diye soruyor. Kazuma ise umursamazca gülerek "Yok be! Bir iki hırsız, üç beş yaban domuzu… Büyük şeyler yok. Endişe etme… henüz." diyor.

Shiho korkusunu belli etmemeğe çalışsa da bakışlarını sana çevirip destek arıyor. Kazuma’nın gevşek, tartışmalı sözleri ve bu karanlık orman beraberce yeni bir gerilim yaratırken, gideceğiniz sınırın daha da uzak gibi hissettirdiği anlaşılıyor… Ve araba gıcırtısı loş ormanda yankılanırken, bundan sonrasına dair kararlar ve hazırlıklar zihninizde dönüp duruyor.

Branda aralığından rüzgarın serinliğini hissetmeye çalışırken, tırıs tırıs giden atlar bir oflayıp pufluyor, tekerlekler köklerden sekerek sarsıntılı bir ritme giriyor. Şu ormanda tek tük kuş ötüşü dışında kuşku verici bir sessizlik var. Shiho’nun avuç içini hafifçe kavramışsın; parmaklarının ürkek gerginliği sana geçse de tuttuğun eli gevşetmiyorsun. Kazuma, branda kenarında yarı yarıya oturmuş, bir yandan yolu keskin gözlerle tarıyor, öte yandan sohbeti sürüklüyor.

Sorunu sorduğunda pala bıyıklı adam yutkunmadan cevap veriyor. Sesi alçak ama net. "Evet, ilk çıkışım shinobi yapılanmasıyla oldu. Kısa bir süre Sıcak Su Ülkesi'nde rehberlik ettim. Ama köylere yeminli olmadım hiç. Sonra paralı koruma işine kaydım, çünkü kurallara göre yaşamak bana göre değildi. Özgürlük dedikleri şey, çelik kadar soğuk ve keskin olmalı."

Sözlerine o kurukafa kolyesini hafifçe okşayarak devam ediyor. "Bu da hatıra… Eski takım arkadaşımın anısı. Gerisi uzun hikaye, başka bir gün belki." Sesinde garip bir burukluk varsa da hemen kayboluyor. Sanki bu konuşmanın fazlası ona yük.

Kıvrımlı patika aniden iki yana açılıp diğer yoldan daha dar ve gölgeli bir kestirmeye sapıyor. Kazuma arabacıya "Soldan!" diye keskin bir talimat atıyor; atlar tutuklanıp mızıldansa da itirazsız yön değiştiriyor. Branda aralığından gördüğün kadarıyla ağaçlar sıklaşıyor, gökyüzü iyice ıssızlaşıyor. Buradaki toprak yolu çamur çizgileri kesip biçmiş, tekerlek izleri derin.

Shiho sessizce yanına sokulup fısıldıyor. "Bu kestirme mi? Haritaya bakmadık… Bana garip geliyor." Kazuma o an geri dönüp duyduğunu belli eden bir gülümseme savuruyor. "Merak etmeyin. Üç, dört kilometre sonra ana yola bağlanır. Kimsecikler uğramaz, bakarsınız tünel gibi geçeriz."

Henüz on dakika geçmişken, tekerlekler birden fren yaparcasına sarsılıyor. Ön taraftan atların kişnemesiyle beraber arabacı küfrediyor. "Yol kapanmış amına koyayım!" dediğini duyuyorsunuz. Tam o anda, branda bir hamlede geriye savruluyor, Kazuma elini çekerken dört adamın ok gibi fırlayıp balyaların üstüne atladığını görüyorsunuz.

Hepsinin omzunda aynı daire içinde çapraz çizgili sembol… Tanigakure’de görüldüğü söylenen garip amblem! Üzerlerinde karışık zırh parçaları, bazıları shinobi bacak sarığı, bazıları sivil giysiyle. En öndeki kancalı zincirli biri bağırıyor.

"Kazuma! Sağlam av yakaladın ha. Teslim et çocukları, parayı al, çekil!"

Kazuma’nın yüzündeki rahat gülüş donuyor. Şaşkın mıdır, yoksa anlaşma beklediği gibi mi gitmedi, kestiremiyorsun. Fakat adamlar balya tepelerinde; biri Shiho’ya uzanıp yakalamaya çalışıyor. Mesafe yaklaşık 3 metre. Zincirli silah sallanıyor, sivri uç doğrudan Shiho’nun sol omzuna kilitlenmiş gibi.

Seninle saldırgan arasındaki engel sadece kaymış bir kumaş balyası. Shiho korkuyla nefesini çekiyor, elini kupkuru kunai gizlediği çizmesine götürmek için çabalıyor ama zincir hızla ona doğru ilerliyor. Arkadaki arbaletli figür, tetikte bekleyerek sizi nişan alıyor.

Kazuma ise tam orta noktada; hızlıca bıçağını çekmiş ama kime karşı duracağı belirsiz. Gözleri önce sana, sonra maskeli lidere, sonra tekrar sana dönüyor. Yanağı seğiriyor, adeta "Şimdi ne yapacaksın?" der gibi. Sessizlik bir yarım kalp atışı sürüyor; sonra zincirli diken havayı yırtarak Shiho’ya yöneliyor…

Zincirli diken şimşek gibi savrulurken bir yay gibi fırlıyorsun ve omzunu Shiho’nun göğsüne çarptırıp onu balyaların arkasına yuvarlıyorsun. Ucunda dört köşeli çelik uçlar bulunan zincir sırtını sıyırıp geçerken acı bir çizik bırakıyor ama gücünü kaybedip balyaya saplanıyor. Aynı anda belindeki kunaiyi çekiyorsun ve ileri atılan saldırganın bileğine sertçe savuruyorsun. Metal, eldivenin yanından deriyi yararak geçiyor, zincirli adam bir küfür savurup geriye sıçrıyor.

O anda gözlerin kararıp kıpkızıl parlıyor, Eiengan açılıyor. Shiho, yuvarlandığı yerde bir anlık şaşkınlıktan sıyrılıp başını sallıyor, bacağındaki gizli kunaiye davranıyor. Ama geri çekilmeden önce sahneyi kaplayan yeni bir hareketlenme oluyor. İki başka saldırgan, arbaletli olanın desteğiyle arabanın arkasına atlayıp ok doğrultuyor. Tam onların üzerine atılacakken, karanlık çalılıklar bir şıkırtıyla yarılıyor, gümüş bir hilal parlıyor.

Şaaak!

Bir kılıç, tek seferde üç ayrı hamle gibi görünerek içeri giriyor, Jutsu’nun klasik formu Mikazuki no Mai. Havada üç parlak yay çizgisi bırakıyor. İlki kesik arbaletli adamın kolunu savurup oku boşluğa saptırıyor, ikincisi omuzluklu diğer saldırganın göğsünü yarıyor, üçüncü hilal zincir sahibini geri sıçratıyor. Toz arasında esen rüzgarla beraber silüet beliriyor.

Hame.

Dağınık saçlarını tek elle geriye savurmuş, diğer elinde dar, fildişi kabzalı bir ninjato parlıyor. Gözlükleri yerine gözlerinde keskin bir parıltı, dudaklarında memnun bir sırıtma. "Sürpriz! Lider olmasam da takibi iyi beceririm." Zarar gören saldırganlar geri savrulup arabadan atlıyor, kalan ikisi de şokla geri çekiliyor. Shiho balyaların arkasından kalkıp donakalıyor.

"H-Hame?! Bizi takip mi ettin?!" Hame omuzlarını silkerek "Çocuk oyuncağıydı. Siz masum masum yürürken arkada kim varmış bir bilseniz… Hem birinin arkanızı toplaması lazımdı." diyor ve gülüyor. Kazuma hala balyaların arasında, bıçağını çıkarmış ama kime çevireceğini kestiremiyor gibiyken Hame kılıcını birden ona doğrultuyor. Pala bıyıklı adam hafifçe irkilip geri yaslanıyor; alnının kenarında ter boncuğu beliriyor. "Lider olabilirsin Jin, tamam. Ama şu herifi öldürmeme izin ver! Konoha’da pusuculardan biriyle beraber gördüm onu! İşbirliği içindeydi!"

Kazuma ellerini yarı kaldırıyor, ama gözleri kaçacak yer arar gibi. Titrek bir sesle "Yalan! Sadece geçiş ayarlıyordum, para için! Bunlar yoldan kesen haydutlar, beni pusuya çektiler!" diyor. Arka planda yaralı iki saldırgan kan izleri bırakıp çalıların arasına sürünüyor, geri kalan ikisi de ağaçların gölgesinde toparlanıyor. Çatışma yeniden alevlenmek üzereyken Kazuma’nın bahane mi uydurduğu, yoksa gerçekten kurban mı olduğu belirsiz.

Shiho gözlerini endişeyle sana çeviriyor, bir yanda kılıcı titremeden tutan Hame, diğer yanda savunmaya çekilmiş Kazuma ve yakın mesafede toparlanan düşmanlar. Ormanda rüzgar yaprakların arasından sertçe geçiyor, geriye tek bir karar kalıyor.

Zincirli adamlar geri toparlanıp yeni bir hamle kollarken sen Kazuma’nın gözlerine çakılıyorsun. Koyu kestane irisi, ansızın Eiengan’ın kızıl girdabıyla kilitleniyor. Hava bir an buharlaşıp soğumuş gibi, sesi duymuyorsun, yalnızca içeride kükreyen bir yankı var. Kazuma kaşlarını çatarak hafifçe geriliyor, ama göz temasını bir an kaçırmaya yeltenemeden donup kalıyor. Senin neredeyse hışırtısız çıkan fısıltın, onun şakaklarına çivili bir çığlık gibi çarpıyor.

Kazuma’nın omuzlarının titrediğini hissediyorsun, karşı koyma dürtüsüyle hipnozun arasında yalpalıyor. Bir ter damlası pala bıyığından çenesine kayıyor, göz bebekleri seyiriyor. Tekniğin tam hakimiyeti kısa sürse de, iliklerine işleyen korku ve buyruğun keskinliği adama tasmayı takmış gibi. Boğuk bir sesle "Anlaşıldı." diyor. Elini beline atıp kılıcını daha sıkı kavrıyor.

Hame, kılıç hilalini geriye savurarak zincirli adama ikinci kez saldırıyor, adamı ağaç köküne çivileyen kesik bırakıyor. Hipnozun etkisindeki Kazuma, arbaletli saldırgana bir kunai fırlatıyor, adamın gırtlağı boydan boya yarılıyor, çırpınırken yayı düşürüyor. Yarı yarıya yaralı iki pusucu kaçmaya niyetlendiğinde Hame geriden sıçrayıp birini diz çukurundan biçiyor, diğeri ormana sürünerek kayboluyor.

Kısa soluklu çarpışma, kesik yaprak hışırtıları ve boğuk çığlıklarla sona eriyor. Toz çökerken, sırtındaki çizik sızlasa da ciddi darbe almamışsın. Shiho derin nefeslerle toparlanıyor, kazara kırılan balyanın kumaş parçaları etrafa saçılmış.

Hame kılıcını silip kınına iterken "Güzel. Kendini kanıtladın Kazuma. Şimdilik." diyor. Bakışlarını sana çevirip başını hafifçe eğiyor ve "Lidere sözümü tutacağım o halde, bakalım ne olacak." diyor. Kazuma titrek bıyığını sıvazlıyor, hipnozun bıraktığı sersemlik yüzünde donukluk kalmasına sebep oluyor. Ama tehdit savuracak hali kalmıyor, susuyor ve işi bitirmeye odaklanıyor.

Saatler sonra, arabanın tekerlekleri ıslak çakılların üstünde yankılanıyor. Gür su sesleri, çiğ kokusu ve alçak sis, Ateş Ülkesi’nin yeşil tonlarını yerini daha serin gri-mavi bir peyzaja bırakıyor. Karşıda hayat dolu bir ırmak dallanıp uzanıyor, Izu Nehri’nin kolu. Tahta iskeleler, küçük sal iskeleleri, taş köprü kemerleri.

Kazuma branda aralığından eliyle işaret ederek "Burası sınır devriyesinin ötesi. On dakika içinde Tanigakure yol ayrımı var. İsterseniz direkt köy kapısına kadar götürürüm." diyor. Shiho yorgun bir sesle "Evet… götür, lütfen." diyor. Kazuma yol tutturuyor. Çevrede nehir boyunca dönen ahşap su çarkları var, su değirmenlerine güç sağlıyorlar. Irmak üzerinde ipli sal asansörler mal taşıyor, kayıkçılar küreklerini suya gömerek aheste ilerliyor. Uzakta sis içinde görünen kayan bambu sal evleri kıyıya çakılı kazıklarda salınıyor.

Köy nihayet ufukta beliriyor. Sisli vadinin kıyısına yarı yarıya oyulmuş kademeli setler, üstte taş sur benzeri bir hat, altında nehir teraslarına yayılan ahşap evler. Kapının önündeki geniş rıhtımda sal kuleler, gözcü platformları ve tüccar kayıkları demirli. Irmağın tam karşı ucunda buhar yükselten kaplıca bacaları seçilebiliyor.

Kazuma arabayı kapı önündeki bekleme alanında durduruyor. Atların bağı, rıhtımdaki çekiç sesleri ve uzaktan gelen su çarkı gıcırtısı arka planı dolduruyor. Dönüp size bakıyor. "Buraya kadar. Şimdi ne yapacaksınız? Kapıdan girince ilk sırada gümrük kulübesi var, kimlik sorarlar. Ya da sağdan nehir iskelelerine inersiniz, sal kiralayıp içeriden başka geçit bulursunuz. Solda ise eski çakıl patika devam eder, köy duvarının alt teraslarına açılır. Karar sizin."

Shiho, gözlerini size çevirip fısıldıyor. "Doğrudan kapı mı? Yoksa iskeleden gizlice mi? Belki de soldaki patikadan?" Kazuma kararınızı bekliyor, bir yandan da meraklandığını belli ediyor.

Kazuma, bıçağını yavaşça kınına geri iterken senin verdiğin 150 ryo’yu ağır ağır kemerinin iç cebine kaydırıyor. Hame tehditkar bakışlarını hala üzerinde gezdiriyor, kılıcının ucu adamın göğsüne iki karış mesafede. Shiho, arabanın basamağına tutunmuş, olacakları bekliyor.

Kazuma gözlerini kaçırmıyor, ama sesindeki gerginlik temiz bir korkuyla karışıyor, Eiengan’a bir kez daha bakmak istemiyor gibi. "Tamam… Gerçekleri anlatayım. O sembolü taşıyanlara Ağ Akımı diyorlar. Nehir yollarında takas, kaçak geçiş ve itiraf edeyim, bazen fidye işlerine bakıyorlar. Köy kökenli değiller, bırak Tanigakure’yi, memleketleri diye bir şey yok. Parayı izlerler. Kullandıkları şifre aynı akıntıya bağlıyız. Ortada bir lider yok, kollar halinde çalışıyorlar."

Hame gözlerini kısıyor. "Sen de o kollardan birindeydin, öyle mi?" Kazuma başını bir kez sarsıyor, bıyığı titriyor. "Yıllar önce birkaç geçişte onlara yük çektim, evet. Risk büyüdükçe pay büyüyordu. Ama bugün… doğrusu pusuda birini tanıyordum, ama anlaşma falan yoktu. Siz iyi ödersiniz diye düşündüm. Sonra onlar sizin değerli olabileceğinizi düşündüler. Peşinize düştüler. Beni de boğazlayacaklardı, fark ettiniz."

Shiho, kuşkuyla bir adım geri çekilip sana bakıyor. Kazuma devam ediyor. "İstediğiniz, bu simgenin ardındaki kolların kökünü kurutmaksa, Tanigakure içindeki balık pazarının alt depolarını arayın. Akım’ın Nehir Ülkesi ayağı orada toplanır, kayıkçılara ve gümrükçülere pay dağıtır. Daha derine inerseniz diğer kollarla yollar birleşir ama ben oraya hiç inmedim."

Hame kılıcını hafif indiriyor, ama gözünü ayırmıyor. "Demek yer altı balık pazarı… Güzel. Şimdi karar vereceğiz. Sen bizimle mi geliyorsun, yoksa yolda mı kalıyorsun?" Shiho kaşlarını hafifçe çatıp itiraz ediyor. "Bence hiç gerek yok. Ne kadar az bağ, o kadar az risk. Zaten bir kere takla attı. Yine ihanet etmez mi?"

Kazuma omuz silkiyor, titriyor ve gülümsüyor. "Seçim sizin. Gel derseniz yol gösterir, depo kapısına kadar sokarım. Yalnız bırakırsanız da şimdi ayrılır giderim."

Bir süre üçlü bir sessizlik duruyor. Nehir kıyısında hafif sis yükseliyor; sal kulelerinden çekiç sesleri gelip gidiyor. Rıhtımda balıkçı çocuklar ağ yıkıyor; arada martı benzeri kuşlar öterek suya dalıyor. Sağ tarafta iskelelere inen patika, solda taş duvar altında çakıl yol, kapıda gümrük kulübesi…

Hame kılıcını omzuna dayayıp sana bakıyor, keskin, enerjik. "Benim fikrim net. Rehber olsun: Depoya bizi sokar, sonra ister yapsın parasını ister kaçsın. Hem borcu olur, geri duramaz." Shiho, dikkatle Kazuma’ya sonra da sana dönüyor. "Ama güvenmiyoruz. İçeri girdiğimizde sırtımıza dönüp satış da yapabilir."

Gecikmeden bir yön belirlemek gerekiyor, Tanigakure’nin akıntıları beklemez.