Shinsei

Sol ayağına verdiğin ağırlık, bedenini suyun üzerinde sağlam bir şekilde sabitliyor. Zihnindeki her hesaplama saniyeler içinde yerine oturuyor. Vücudunu hafif bir dönme hareketiyle sola kaydırdığında, mızrak ince bir farkla yanından geçiyor, yüzünün yanından esen su damlacıkları tenini ıslatıyor.

Maskeli shinobi, saldırısının başarısız olduğunu fark ettiği an hamlesine devam etmek üzere hareketleniyor, ama sen çoktan mühürlerini tamamlamış durumdasın. Gian’ın yıldırım chakrası, bedeninden ellerine doğru akıyor, kırılgan sisin içinde bir ışık hüzmesi gibi parlıyor. Yıldırım enerjisini yoğunlaştırarak mızrak formuna getiriyorsun ve maskelinin sırtına doğru harekete geçiyorsun.

Mızrağın hızla hedefini buluyor, maskeli shinobi yıldırımın gücüyle irkiliyor. Kaslarının kontrolünü kaybetmiş gibi suyun üzerine çöküyor, titrek bir halde kalarak hareket etmeye çalışıyor. Gian’ın etkisi suyla birleştiğinde ortaya çıkan enerji dalgaları seni bir an için rahatlatıyor; ilk bakışta başarılı bir saldırı gibi görünüyor.

Ancak, suyun yüzeyinde bir hareketlenme başlıyor. Maskeli shinobi ağır ağır başını kaldırıyor ve ağzından alçak bir ses çıkıyor. "Raiton-ryuu..."

Ses, önce fısıltı gibi geliyor ama ardından yankılanan yıldırım gürültüsü her şeyi bastırıyor. İsim tamamlanamıyor bile, çünkü suyun üzerinde maskelinin şekli bir anda çözülüyor. Vücudu yıldırıma dönüşüyor, göz alıcı bir ışık patlamasıyla birlikte tüm formu devasa bir yıldırım akımı haline geliyor. O kadar yoğun bir enerji yayıyor ki Gian’ının oluşturduğu yıldırım mızrağı parçalanıyor, enerjisi etkisiz hale geliyor.

Yıldırım akımı, bir nehir gibi doğrudan sana doğru ilerliyor. Su yüzeyi, yıldırımın yoğunluğuyla alev almış gibi bir görüntü yaratıyor. Her bir dalgası üzerindeki kontrolü sınarcasına yaklaşıyor. Tepki vermek için zamanın daralıyor, çünkü yıldırımın hızı suyun sakin ritmini tamamen kırmış durumda.

O anda, gözün Rei’ye takılıyor. Sis, onun çevresini bir kalkan gibi sarıyor, ama bu kalkan bir engel değil, aksine bir silahtan farksız. Rei, sisin içinden beliren gölgelerle mücadele ediyor, kılıcıyla çevresindeki maskelileri geri püskürtüyor. Her bir hamlesi, kararlı ve ölümcül. Geriye çekilen shinobiler, onun ilerleyişini engellemeye çalışıyor ama Rei'nin adımları yavaşlamıyor. Gözlerinde donuk bir kararlılık var, her saldırısında bir düşmanını daha geri itiyor.

Ama maskeli shinobi formunu tamamen yıldırıma dönüştürdüğünde ve akımı doğrudan sana doğru yönlendirdiğinde, tüm odak tekrar üzerine dönüyor. Raiton-ryuu’nun yarattığı güç, su yüzeyinde dalgalar oluşturuyor. Yıldırımın saf ve yıkıcı enerjisi, seni sınamak için ilerliyor. Maskeli shinobi, bu enerjiyi bir insan vücudu kadar mükemmel bir şekilde kontrol ediyorsa, bu yalnızca bir shinobi değil, doğrudan bir felaket anlamına geliyor.

Bir Hozuki’den daha korkuncu, Raiton kullanabilen bir Hozuki’dir, değil mi?

Savaşın ritmi, denizin üzerindeki sarsılmaz gerginlikle devam ederken maskeli shinobinin yıldırım formu tüm tehditkarlığıyla üzerine doğru geliyor. Suyun yüzeyindeki çatırdamalar ve yıldırımın titreşimleri, etrafındaki havayı bile elektriğe doymuş gibi hissettiriyor. Zihnin sakin kalmak için kendine zorladığı bir alan yaratıyor. Hayatta kalma içgüdüsü ile planlı hareket etmenin sınırında bir yerde, kendi avantajını yaratmaya karar veriyorsun.

Ayaklarına odakladığın chakra, suyun yüzeyindeki dengeyi korumasını sağlarken, bedenini hızla geriye çekiyor. Zikzak şeklinde yaptığın atlamalar, yıldırım akımından kaçman için bir yol yaratıyor. Mühürlerini hızla tamamlıyorsun, zihnindeki illüzyon ağı hazır hale geliyor. Tam o sırada shinobi, yıldırım formundan normale dönmeye hazırlanırken, Magen: Jubaku Satsu tekniğini serbest bırakıyorsun.

Maskeli shinobi bir anda irkiliyor. Çevresinde aniden beliren devasa ağaç dalları, bedenini sıkıca sarmaya başlıyor. Suyun üzerinde hareket ederken şimdi bir ağaç kökünün içinde gibi hissettiği bu illüzyon, onu tamamen kısıtlıyor. Shinobi, yıldırım enerjisini yaymaya çalışsa da hareket kabiliyetini kaybediyor. Dallar, vücudunu sıkıştırıyor, maskenin ardında bir korku ifadesi belirmiş olabileceğini hissetmek zor değil.

Tekniğin shinobiyi etkisiz hale getirirken, gözlerin bir an için Rei’ye kayıyor. Rei, sisin içinde bir gölge gibi hareket ediyor, elindeki kılıç parlıyor. Maskeli shinobilerin geri kalanı, Rei’nin hareketlerini engellemek için ellerinden geleni yapıyor, ama Rei’nin çevikliği ve kararlılığı onlara fırsat tanımıyor. Bir anda Rei’nin sesi yankılanıyor. "Shibuki-ryuu: Kyoukai Bakuhatsu!"

Rei, tekniğini serbest bıraktığında, çevresindeki sis bir patlama dalgası gibi genişliyor. Suyun yüzeyindeki shinobiler, bu patlamayla birlikte irkilip geriye savruluyor. Sis, hem bir silah hem de bir kalkan gibi onları etkisiz hale getirirken, Rei’nin silueti yeniden beliriyor. Karşısındaki shinobileri birer birer indiriyor, hareketlerindeki soğukkanlılık ve kesinlik gözden kaçmıyor.

Genjutsunun içinde hareketsiz duran shinobiye bakarken Rei yanına geliyor. Paralize olmuş, suyun yüzeyinde adeta bir heykel gibi duran maskeli adamı inceliyor. Rei, maskeye alaycı bir bakış atıyor.

"Bir genjutsunun içinde bile suyun üzerinde durabiliyor... Hozuki’ler, gerçekten beklenmedik adamlar." diyor soğuk bir tonda. Ardından, maskelinin kolundan tutarak onu kaldırıyor. "Ama bu orospu evladı köyüne karşı, demek ki. İfadesini alacağız."

Rei’nin sert sesiyle sana bakışı birleşiyor. "Daha hızlı düşünmen lazım." diyor, sesindeki ima oldukça net. "Ada bu kadar kolay olmayacak."

Maskeliyi gemiye doğru taşırken geminin güvertesindeki sessizlik, yeni bir huzursuzluğa yerini bırakıyor. Mürettebat, dönen olayların ardından yüzlerinde beliren tedirginlikle size bakıyor. Rei, maskeliyi geminin güvertesine bırakıyor ve sana dönüyor. "Genjutsuyu çöz. Şimdi bu herifi sorguya çekeceğiz." diyor.

Gemiye adımını attığında, savaşın çarpık sessizliği hâlâ havada asılı kalmış gibi hissediliyor. Suya düşenlerin çırpınma sesleri kaybolmuş, maskelilerin çığlıkları yalnızca dalgaların arasında yankılanan geçmiş anılara dönüşmüş durumda. Şimdi ise, gökyüzüne çöken bu gri sabahın içinde, ölümle yüzyüze gelmiş bir adamın titrek nefesleri duyulabiliyor.

Mürettebatı gözlerinle hızla tarıyorsun. Sayılar tam. Hiçbir eksik, fazlalık yok. Bütün yüzleri teker teker inceliyorsun, gözlerinin altına yerleşmiş gölgelerden savaşı takip ettiklerini anlamak zor değil. Kaptan köşede ellerini sıkmış duruyor, genç mürettebat üyeleri ise korku ve gerginlikle dolu bakışlarla sizi izliyor. Tetsuo biraz geride duruyor, yüzünde bastırılmış bir gülümseme var ama o da konuşmuyor. Rei, maskeli shinobiyi sert bir hareketle güverteye atıyor, adam yere düşerken hafif bir inilti çıkarıyor.

Rei’nin gölgesi adamın üzerine düşerken, sesi sabahın soğuğunda bıçak gibi keskin yankılanıyor. "Konuşacaksın." Cümle, bir emirden çok, kaçınılmaz bir gerçeklik gibi geliyor.

Maskeli adam başını hafifçe kaldırıyor, gözleri hala şaşkınlığın ve acının izlerini taşıyor. Ama ağzını açmıyor.

Rei’nin yüzünde sabırlı bir ifade yok. Ellerini dizlerine koyarak çömeliyor, adamın göz hizasına geliyor. Maskenin ardındaki gözlere doğrudan bakıyor, sanki bir hayvanı ölçüyormuş gibi. "Kimin için çalışıyorsunuz? Amacınız ne?" diye soruyor, sesi alçak ama içine gömülü bir tehdit taşıyor.

Adam bir şey söylemiyor. Nefes alışları ağır, vücudu hala şokta. Genjutsunun etkisinin fiziksel olarak geçmiş olmasına rağmen zihninde hala yankılanabileceğini biliyorsun. Ama bu adamın sessizliği basit bir şokun ötesinde, dirençli bir inat barındırıyor.

Rei, adamın tepkisizliğini izledikten sonra başını hafifçe yana eğiyor, ardından sol elini kaldırıyor ve maskelinin yüzüne sert bir tokat atıyor. Darbenin şiddetiyle adam yana devrilirken, Rei sakince yerinden kalkıyor. "Ben kibar biri değilim. O yüzden bunu kısa keselim." diyor, maskelinin doğrulmasını beklemeden. "Siz kimsiniz ve ne yapıyorsunuz?"

Yine sessizlik.

Rei’nin iç çekişi, artık sabrının tükendiğini belli eden türden. Sessizliği uzatmak niyetinde değil. Sağ elini kaldırıyor ve bir mühür yapıyor. Suyun içinde yankılanan chakra dalgası, bir anda adamın vücuduna yayılıyor. Maskeli shinobi istemsizce kasılıyor, vücudu titremeye başlıyor. Rei tekniğini belirgin bir isme ihtiyaç duymadan uyguluyor, ama ne yaptığı açık: Adamın kaslarını kontrol altına alıyor, chakra akışını manipüle ederek hareketlerini zorlaştırıyor.

Adamın dudakları hafifçe aralanıyor, ama ağzından yalnızca bir inleme çıkıyor.

"Siz shinobi değilsiniz." diyor Rei, sesinde küçümseyici bir soğuklukla. Bunu bir Hozuki'ye karşı söylemesi oldukça ilginç. "Savaşmayı biliyorsunuz, evet. Ama shinobi değilsiniz. Eğer olsaydınız, bu kadar direnmez, zamanı kazanmak için en azından yalan söylerdiniz. Sizin gibi konuşmayan adamları ben tek bir yerde gördüm. Fanatiklerde."

Maskelinin anlık kasılmasını fark ediyorsun. Rei de fark etmiş olmalı ki, yüzüne ince bir gülümseme yerleşiyor. "Demek öyle." Ayağa kalkarken ayak uçları adamın göğsüne bastırıyor, hafif bir baskıyla nefesini sıkıştırıyor. "Bize bir şey anlatmayacaksın, değil mi?"

Adam ağzını açıyor. İlk kez, kelimeleri ağır ama net çıkıyor. "Adayı hak eden biziz." Gözlerinde aniden bir parlama beliriyor, ama bu meydan okumanın parlaklığı değil, inancın kör edici boşluğu. "Adayı sizden alacağız. Kumogakure’nin eski topraklarıdır orası. Geçmişin hatalarını düzelteceğiz."

Rei, adamın söylediklerini sindirir gibi birkaç saniye bekliyor. Ardından başını eğip derin bir iç çekiyor. "Beni yanılttın." diyor, sesi neredeyse sıkılmış bir tonda. "Gerçekten, daha ilginç bir şeyler söylemeni bekliyordum."

Rei’nin sağ eline bir bıçak beliriyor. Nereden çıkardığını göremiyorsun, ama kılıcın parlaklığı bir an için sabah ışığını yansıtıyor. Rei’nin ifadesi okunamaz hale geliyor, ama gözlerinde derin bir hayal kırıklığı var.

Maskeli adam başını hafifçe kaldırıyor, gözleri tekrar doğrudan Rei’ye kitleniyor. "Beni öldürürseniz, daha fazlası gelecek." diyor, sesi gurur dolu. "Gölgenin içindeki shinobiler sizi izliyor. Adaya ulaşamayacaksınız bile."

Rei’nin gülüşü soğuk ve alaycı. "Bunu görmek için sabırsızlanıyorum."

Bıçağı yukarı kaldırıyor.

Zihninde, olasılıklar bir anda düzensiz bir ritimle yankılanıyor. Rei’nin bıçağı indirmesi bir an meselesi. Ölüm buraya kadar takip etti bu adamı, kaçınılmaz olarak.

Ama sen bu döngünün içinde bir kırılma noktası yaratabilir misin?

Karar vermek için yalnızca bir saniyen var. Rei’nin elindeki bıçak aşağı inmek üzere, ama bunu izleyecek misin, yoksa bir hamle yaparak müdahale mi edeceksin?

Sabahın sessizliği içinde, bir karar verilmek zorunda.

Rei’nin bıçağı havada asılı kalırken, güvertedeki sessizlik bir bıçak kadar keskin ve ağır. Mürettebatın gözleri sizde, ama onların korkusu artık bitmiş bir savaşın değil, aynı gemide olduğunuz bir adamın varlığının ağırlığından kaynaklanıyor. Sen de biliyorsun bunu. Rei’nin, hainin yüzünde en ufak bir tereddüt bile yaratmayan soğukkanlılığı, etrafınızdaki havayı daha da ağırlaştırıyor.

Bıçağın düşüşü hızlı ve kesin. Çelik, et ve kemiği keserken çıkan ıslak, keskin sesin yankısı güvertede asılı kalıyor bir an. Hozuki’nin gözleri genişliyor, ama içinde korku yok. Sadece kör bir inanç ve kendini adadığı bir amaç. Ama o anın önemi senin için çok daha derin. O bıçak, sadece bir adamın değil, Kurenkiri’nin yıllardır hissettiği baskının, küçümsenmenin ve kontrol altında tutulmanın bir sembolünü de kesip atıyor.

Rei, adamın vücudundan bıçağını çekerken hala nefes almamış gibi sakin. Kan, güvertenin tahtalarına karışıyor, dalgaların ritmik sesiyle uyumsuz bir melodi oluşturuyor. Rei, bir an bile dönüp sana bakmıyor, ama konuştuğunda sesi doğrudan içine işliyor. "Bazen en iyi bilgi, bir adamın ölümünde gizlidir." diyor, sesi sakin ama içinde bir alay saklı. "Ama merak etme, Arata. Adaya vardığımızda konuşacak daha çok insan bulacağız."

Sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi dönerken, mürettebata bir bakış atıyor. "Devam edin." diyor kısaca, sanki güvertede hala sıcak olan kan lekesi, sıradan bir iş kazasından ibaretmiş gibi.

Mürettebat, emir karşısında hemen harekete geçiyor. Kimse göz teması kurmuyor, yüzlerdeki gerilim çözülüyor ama bu, sadece görevlerine odaklanmak için bir bahane. Tetsuo bile başını öne eğiyor, yüzündeki gülümseme silinmiş. Gemi tekrar yola koyulurken sen de Rei’nin ardından yürüyorsun. Hozuki’nin cansız bedeni hala güvertede yatıyor, ama kimse artık ona bakmıyor. Çünkü bu, bir hainin ölümü. Üzerinde durulacak bir şey değil.

Gemi, adaya doğru ilerlerken denizin üzerindeki sessizlik geri dönüyor. Savaşın kaosu geride kalmış gibi görünse de, içinde bir şeylerin hala yerli yerine oturmadığını hissediyorsun. Rei güvertedeki kanı umursamıyor, ama senin zihninde bu olay, basit bir infazdan daha fazlası. Dalgalar gemiyi hafifçe sallarken, Rei sessizliğini bozuyor.

"Bu işin bu kadar kolay olacağını düşünüyorsan, yanılıyorsun." diyor, bakışlarını ufka dikmiş halde. "Yoroi Adası… Bu sadece bir görev değil. Bu, kimin daha zeki, kimin daha acımasız olduğunu göstereceğimiz bir satranç tahtası." Başını sana çeviriyor, gri gözlerinde hafif bir kıvılcım var. "Ve Arata… Senin hamlelerini görmek için sabırsızlanıyorum."

Gemi, adaya yaklaştıkça çevredeki hava değişiyor. Yoroi Adası, denizin ortasında yükselen, sisin ve yeşilin içinde kaybolmuş bir gölge gibi görünüyor. Kıyıya yaklaştıkça, adanın doğal güzelliğinin altında saklanan o tehditkar aura daha da belirginleşiyor. Rei, kıyıya varıldığında gemiden ilk atlayan oluyor. Suya hafifçe bastığında bile dengesini kaybetmiyor, sanki doğduğu yer burasıymış gibi. Sana dönerken, sesindeki ciddiyet değişmiyor.

"İkimiz de ada yerlisi kılığına gireceğiz." diyor, gözleri adanın içlerine doğru kayıyor. "Önce bilgi toplamak için ayrı hareket edeceğiz. Sen yerel halkla temas kuracaksın, ben ise Kumogakure'nin yerleşimlerini tespit edeceğim." Bir an duruyor, sonra alaycı bir gülümsemeyle ekliyor. "Ama eğer işler ters giderse… Hangi tarafta olursan ol, hayatta kalmayı önceliğin yap. Mizukage'nin gözünde başarısızlık, ölümden daha kötüdür."

Rei, ciddiyetini bozmadan adanın içlerine doğru yürümeye başlıyor. Arkasında bıraktığı izler, bu yolculuğun sıradan bir görev olmadığını hatırlatıyor. Bu adada her adım, her nefes bir sınav olacak.

Rei, adanın içlerine doğru yürürken seni yalnız bırakıyor, ama onun gölgesi hâlâ zihninde yankılanıyor. Gemiden iner inmez, ilk işin Mizukage’nin sağladığı kılık değiştirme kıyafetlerini giymek oluyor. Gözlerden uzak, sahilin kenarındaki yoğun bitki örtüsüne doğru ilerliyorsun. Sırt çantanı yere bırakıp kıyafetlerini değiştirmeye başlarken, shinobi kimliğini tamamen geride bırakman gerektiğini hissediyorsun. Standart Kirigakure üniformasını çıkarıp, adanın yerlilerine özgü, sade ama işlevsel giysileri üzerine geçiriyorsun. Kalın keten kumaştan yapılmış, denizin ve adanın doğal tonlarına uygun soluk mavi ve yeşil renklerde, bol kesimli bir üst ve dayanıklı pantolon. Ayağına ise yerlilerin kullandığı basit sandaletlerden geçiriyorsun. Kendi kimliğini gizlemek için yüzünü hafifçe örten bir bandana takıyor, ama hareket kabiliyetini kısıtlamamaya dikkat ediyorsun. Üzerinde shinobi olduğunu belli edecek hiçbir iz kalmıyor, sadece boynunda taşıdığın ve asla çıkaramadığın Kertia’nın kolyesi dışında. Onu gizlemek için gömleğinin yakasını iyice kapatıyorsun.

Artık bir shinobi değil, ada yerlilerinden birisin. Ama nasıl ilerleyeceğin tamamen senin kararına kalmış.

İlk seçeneğin, sahilin hemen ilerisinde görünen küçük bir balıkçı köyüne gidip yerel halkla doğrudan temas kurmak. Balıkçılar, adanın çevresindeki hareketlilik hakkında bilgi sahibi olabilir, Kumogakure’nin adadaki faaliyetleriyle ilgili önemli ipuçları verebilirler. Ancak doğrudan temas, dikkat çekme riskini de beraberinde getiriyor. Yanlış bir söz, kimliğini açığa çıkarabilir.

İkinci seçenek, ormanın derinliklerine inip adanın iç kısımlarındaki izole topluluklarla iletişim kurmak. Bu insanlar genelde yabancılara karşı daha temkinli olurlar, ama onların güvenini kazanırsan çok daha derin ve gizli bilgilere ulaşabilirsin. Fakat orman, sadece insanlarla dolu değil; Kumogakure’nin kurduğu karakollar ve devriye gezen shinobiler de burada saklanıyor olabilir.

Üçüncü bir yol ise gölgede kalmak. Yerel halkla doğrudan temas kurmadan, adanın etrafında gözlem yaparak Kumogakure’nin hareketlerini takip edebilirsin. Bu daha az riskli olabilir, ama bilgi toplama süreci daha yavaş ilerler. Ayrıca, aktif bir katılım göstermeden yerlilerin güvenini kazanmak zor olacaktır.

Her yol, seni farklı bir sonuca götürebilir. Ama karar vermek için fazla zamanın yok. Yoroi Adası, sabırlı olmayanları hızla yutar.

Ya da kim bilir, belki senin başka planların vardır.